Struggles in het dagelijks leven met ADD

Gelijkaardige berichten

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

negentien − vier =

3 Commentaar

  1. Beste
    Ik leef al 53 jaar met ADD en hoogsensitief.
    Nu om mijn ervaring iets te delen is om zoveel mogelijk bij jezelf te blijven en niet te proberen in de perceptie van andere te stappen en al zeker niet de maatschappij,voor mij was dat al een werk op zich.
    Medicatie ben ik even genomen relatine en stratera ,ik was een ander mens vreemd voor mezelf .
    Kort het komt neer om evenwicht te vinden wat je niet in de winkel vind.
    Alles komt naar je ,zoniet dan heb je het niet nodig .
    Ik zeg altijd DOE MAAR GEWOON….mijn ADD is gewoon
    Grts j

  2. Beste Patrick,

    Hier herken ik mij ook heel erg in. Bovendien heb ik veel moeite met het afronden van mijn opleiding(en) en zit ik nu overspannen thuis. School weet dit en om deze reden krijg ik ook meer psychische hulp. Mijn advies is dan ook om je probleem goed uit te leggen aan je docenten en te vertellen hoe je je voelt en dat je het graag wil oplossen.

    Mensen met ADD hebben meer behoefte aan slaap dan anderen en zijn ook nog eens slechte slapers. Het is dus verstandig om een tijd af te spreken dat je gaat slapen en bijvoorbeeld in een schrift schrijft hoe het gaat, of het is gelukt etc. Op die manier kun je uitvinden wat voor jou het beste werkt.

    Mijn beste slaaptips zijn: niet eten na tien uur, het felle licht van je mobiel uitzetten voor je gaat slapen en zorgen dat je alles hebt gedaan zodat je hoofd leeg is, bineraul beats (met koptelefoon) kan ook goed helpen. En geen cafeïne voordat je gaat slapen. Melatonine geeft mij veel rust. Dit slik ik als het echt niet lukt om te slapen.

    Vergeet niet dat het altijd goed is om hulp te vragen. Ik merk zelf namelijk dat ik niet snel hulp vraag en het dan al snel te laat is.

    Veel succes!

  3. Hallo Patrick,
    Ik zit met het zelfde ik heb ook ADD en daar zijn we achtergekomen toen ik ongeveer 16 jaar oud was. ik heb een hele moeilijke periode erdoor gehad en soms nog steeds. Ik las jou verhaal en ik kan me in dit stukje heel erg terug vinden. “Ik voel me totaal niet op mijn gemak in een grote groep en met het houden van presentaties voor mijn opleiding. En merk aan mezelf dat ik me vaak terugtrek en er echt behoefte aan heb om even alleen te zijn.” Grote groepen voel ik me ook totaal niet op me gemak het was zelfs zo erg dat ik de AlbertHeijnXL niet eens in durfde. Met de tijd ben ik daar wat over heen gegroeid en ga ik zelf wel de winkel in. Toen ik nog op school zat had ik precies het zelfde als jou, vaak terug trekken en de behoefte hebben om alleen te zijn zelf heb ik de oplossing nog niet gevonden en ben bang dat ik die ook niet ga vinden dus ik hoop dat ik met de tijd dat ik ouder word er ook meer veranderd. ik gebruik de medicijnen Concerta en Citolapram (antidepressivia) dit wou ik graag even kwijt.

    Groetjes Stephanie