Nicky met ADD beeld haar leven uit in een tekening
Ontvangen levensverhaal van Nicky
De vele indrukken van iemand met ADD
Hoi,
Deze tekening gaat over mij en ik heb ADD. Ik slik sinds een paar maanden medicijnen en eindelijk is het bijna windstil in mijn hoofd. Het was zo druk in mijn hoofd dat ik er zelf gek van werd. Ik ben ook erg vergeetachtig chaotisch.
Probeer nu een agenda bij te houden op mijn telefoon want een gewone agenda raak ik kwijt :p
Ik heb een erg onrustige periode achter de rug. Nu begint alles eindelijk een beetje op zijn plek te vallen. Begin mezelf beter te begrijpen en snap waarom ik de dingen doe zoals ik dat doe. Mensen om me heen hebben respect voor mij en snappen dat sommige dingen moeilijker voor mij zijn als voor een doorsnee persoon zonder ADD.
Als mijn interesse groot genoeg is onthoud ik die dingen wel. Ik sla op wat ik zelf nodig heb en de rest gaat verloren. Mijn opslag is nou eenmaal niet zo groot. Ik ben snel afgeleid en als de tv aan staat vind ik het moeilijk een gesprek te volgen. Je moet me aan kijken en vertellen dan pas luister ik.
Ik heb afgelopen jaar voor het eerst een mbo opleiding afgemaakt en behaald. Dat was goed voor mijn zelfvertrouwen. Ook heb ik voor het eerst in 3 jaar een baan weten vol te houden waar ik ook erg trots op ben.
Ik heb nog wel begeleiding van iemand om mee te praten. Het helpt mij om mijn hoofd op een rijtje te zetten en om me beter te laten begrijpen wie ik ben en waarom ik ben zoals ik ben.
Ik ben nu eindelijk wel tevreden met wie ik ben.
Vanaf nu kan alles alleen maar beter worden.
Groetjes Nicky
Beste allemaal,
Ik ben een moeder van een dochter van 9 waarbij 2 weken geleden ADD is geconstateerd ook is ze zeer begaafd en HSP. Ben zo blij dat we dit nu weten zodat we gericht rekening kunnen houden met alles en haar inzicht geven. Ik ben op zoek naar info over ADD en naar ervaringen van andere ouders die een kind met ADD hebben en naar ervaringen met medicijnen gebruik. Ik
hoop dat iemand zijn/haar ervaringen wilt delen zodat ik het beste voor onze mooie meid kan doen.
Lieve groet
Ik heb weinig meer te zeggen na jullie verhalen want alles is herkenbaar. Ik ben er na 3 mbo opleidingen en veel werkplekken achter dat ik ADD heb en was ook altijd mezelf aan het compenseren om mee te komen met de rest. Ik ben er depressief van geweest en ben nu weer aan het opkrabbelen. Gelukkig ben ik 22 en heb ik een heel leven voor me. medicatie werkt goed en ik werk veel efficienter en rationeler. De wereld ligt opeens voor me open. Maar ik moet extra hard aan mezelf werken als mijn medicatie is uitgewerkt. De trucjes die ik mezelf aanleerde om “normaal” te zijn vergeet ik nu omdat veel meer dingen vanzelf gaan. Dat is denk ik de reden waarom het zonder medicatie nu extra moeilijk is. Maar er is hoop en ik geloof echt dat we er mee kunnen dealen en dat we dan heel veel leuke dingen kunnen gaan bereiken in ons leven!
Een tip als je een hulp wil bij planning; 1blik agenda (papier of online) heeft onze dochter van 11 echt enorm geholpen!! En ons ook want wij kunnen haar agenda volgen op onze iphone.
Hallo Nicky,
Wauw.. ik betrap mezelf er nu op dat ik al een hele tijd op zoek ben naar een verhaal als die van jou! Ik ben zelf 22 en weet sinds een paar maanden dat ik ADD heb, nadat ik flink in de put was geraakt. Bijna overspannen. Nu weet ik dat ik al een lange tijd heb lopen compenseren. Heel hard vechten om toch normaal mee te komen en (terwijl ik erg extravert ben) paniek verstoppen die ik voelde zodra ik een gesprek niet meer volgde, te laat kwam, wéér iets vergat of mezelf op andere manieren tegen kwam. Ik heb weliswaar geen verleden met drugs, maar altijd juist niet in de buurt gekomen daarvan. Ergens geloof ik dat ik het onbewust wist dat ik er gevoelig voor zou zijn, verslaving.
Ik heb in mijn leven vele faalmomenten gehad. Op een gegeven moment had ik de angst dat ik uberhaubt geen baan zou kunnen hebben. Nu heb ik al een groot deel van mijn zelfvertrouwen opgebouwd, en dankzij de diagnose leer ik mezelf te accepteren. Wel met vallen en opstaan. Ik heb nog regelmatig dat het me erg zwaar valt, vooral bij mijn stages (nu fulltime met kinderen met autisme, adhd, odd etc.) Het is aardig confronterend soms. Maar ook het plannen en onthouden, overzicht houden etc. Ik hoop dat ik straks hierin eindelijk eens in mezelf kan geloven. Het idee dat er mensen zijn met een verhaal zoals die van jou, dat stelt me gerust. Ik ben niet alleen. Het is namelijk soms best lastig over te brengen naar anderen hoe het is. Hopelijk kijk ik over een tijdje net zo naar mezelf als jij dat doet. Niet meer dat negatieve stemmetje in mijn hoofd dat gevormd is door mensen die mij niet begrepen in mijn leven. Ook hoop ik dat ik er niet meer zo veel aan ga denken als ik nu doe. Bijna elke dag. En ik praat er ook nog eens veel over, maar dat is dan ook een van mijn dingetjes haha.
Nou ja, het doet me erg goed dit te lezen en hier mijn verhaal kwijt te kunnen! Het komt vast helemaal goed met ons allemaal!
Bedankt voor je inspirerende verhaal!
X Dionne
Hej allemaal,
Super leuke reacties op mijn tekening en verhaal.
Ik vond het heel fijn om te weten dat ik niet de enige ben die soms last van zichzelf heeft.
En niet de enige ben die al jaren aan het zoeken is hoe ga ik met mezelf om moet gaan en welke medicatie past bij mij?
Hoe creëer ik rust in mijn lichaam en in mijn hoofd! Remco ik heb inderdaad ook een drugs verleden. Mensen met ADD zijn daar gevoelig voor. Zelfmedicatie noemen ze dat. Drugs gaf mij rust in mijn hoofd, windstil werd het dan puur genieten zo raakte ik verslaaft en na lang gebruik erg in de war en dat was dus niet de oplossing!!!Nooit meer!
Ik ben nu ruim 3 jaar van de drugs af.
En na veel praten en meer inzicht in mezelf te hebben gekregen weet ik nu wat ik wel en niet moet doen en weet ik nu hoe ik mijn leve gezond kan leven.
Mijn medicatie Welbutrin is een verademing. Het is nog steeds druk in mijn hoofd maar meer op de achtergrond. Het is niet meer zo sterk aanwezig en daar ben ik heel blij om.
Ik ben 23 jaar en heb nog een heel leven voor me.
Ik ben blij dat ik weet dat ik ADD heb en dus niet knettergek ben:p
Als je ADD hebt ben je gewoon net iets anders als de rest en dat moet je proberen te accepteren van jezelf en jezelf vooral niet vergelijken met een ander want daar word je ongelukkig van.
Vriendschappen zijn voor mij inderdaad ook heel belangrijk. Ik spreek uit wat ik voel naar mijn vrienden en ook als ik ergens onzeker over ben dan kunnen ze mij gerust stellen.
Dat ik het geheugen van een vis heb is algemeen bekend en dat nemen ze me ook niet kwalijk:p
Dat ik verjaardagen vergeet en niet eens weet welke datum mijn eigen moeder jarig is word ook voor lief genomen want zo ben ik nou eenmaal gewoon.
En dat ik van de hak op de tak spring in een gesprek weten ze nu ook wel en dat kan best gezellig zijn.
Ik vind het alleen vervelend als ik door iemand heen praat want dan wil ik iets zeggen maar als ik wacht tot iemand uit is gepraat vergeet ik wat ik wil zeggen dus zeg ik het en kom daarna terug op wat de ander zei hahaha
Ik vind het leuk om jullie verhalen te lezen!
Groetjes nicky
Wat een verhaal! Blij toe dat je nu weet wat dat extraatje nou is! Ik weet pas sinds 2011 dat ik ADHD/borderline heb. Ik noem dit mijn 2 extraatjes… Het niet weten dat je dit hebt en altijd voor een gek te worden aangezien…. Nu ik dit weet en ritalin slik, therapie voor de borderline gaat het ook een stuk beter met mij! Ik ben bijna 56 jaar nu! Hoop dat je nu je dit weet een gelukkig en fijn leven kunt leiden. Heel veel liefs van Jane
Beste nicky
Je tekening zegt alles. Bij mij hebben ze sinds een paar maanden ook ADD vastgesteld en alsof dat nog niet genoeg is heb ik ook pdd-nos en borderline. Na een jarenlang drugs en drank verleden heb ik me laten opnemen om er vanaf te komen. Toen ik eenmaal de detox periode achter de rug had lieten deze chronische aandoeningen zich zien. Op dit moment gaat het redelijk met mij. Ik heb nu 2 soorten medicatie om de borderline en de ADD in de hand te krijgen. Dit kost nog steeds veel moeite en veel energie maar het gaat de goede kant op. Ik ben in middels ook 6 maanden drank en drugs vrij. Ik weet ook dat ik niks meer kan en wil aanraken ivm terugval maar dat is iets waar je mee moet leven. Ik zie mijn ADD en pdd-nos als een gave. Deze combinatie maakt mij zeer overgevoelig voor de sfeer om me heen. Ik voel aan als er iets mis is of juist iets heel goed zodra ik de kamer of ruimte inloop. Dit kan soms goed van pas komen. Ik wens jou veel succes met je gave en hoop dat je het positieve ervan in kan zien.
Groetjes Remco
Ik ben de moeder van Nicky en kan alleen maar zeggen : TROTS, op haar manier weet zij haar leven te leven. Dit lukt steeds beter. Nicky jij komt er wel. Ga zo door
Wat herkenbaar allemaal! Zowel het verhaal van Nicky als de reactie van Petra. Ik weet sinds een jaar of drie dat ik ADHD heb maar ik heb zelf sterk het idee dat het ADD is. Heb LTO3 geprobeerd wat bij mij helaas niet hielp. Sinds 1/1 gebruik ik methylfenidaat. Ik ben wel wat rustiger in mijn hoofd maar merk verder niet veel verschil. De komende week is de eerste evaluatie over het medicijngebruik. Ik merk wel dat ik zelf steeds bewuster wordt van de negatieve kenmerken en dus gevolgen van AD(H)D en vind het vooral moeilijk om uit te leggen. Niet iedereen in mijn omgeving heeft er begrip voor wat het niet makkelijker maakt. Voel me soms alleen en onzeker maar aan de andere kant maakt het me ook sterker; don’t mess with me! ;-)
Hoi Nicky,
Ja ik herken het allemaal, vooral het stukje van als het belangrijk genoeg is voor mij blijft het wel hangen, daarom vergeet ik dus altijd verjaardagen en saaie afspraken. Nog geen uur geleden piepte mijn telefoon.. oh jaaaa Sh…tt!! Vergeten in de auto gesprongen en net op tijd. De smartphone is DE uitvinding voor iemand met ADD, alle afspraken die ik maak gaan direct in de google agenda die synct met mn iphone en alles MET alarm een 15 minuten van tevoren.
En wat je niet noemt maar ook belangrijk is, mensen moeten eerst je naam noemen! Dan luister je pas! Ik hoor zo vaak Marc MAAAARC! Ja we praten tegen je hoor! En ik zeg dan misschien moet je dan eerst mn naam noemen dan weet ik dat je het tegen mij hebt.. (want al het geblabla gaat 1 oor in andere oor uit)
Het onbegrip van anderen die je maar raar en lui vinden vindt ik nog het moeilijkst, ook het al pratende denken, en andersom is heel vervelend met sollictaties, ik ben niet onzeker maar zo kom je wel over als je soms stopt midden in je zin om te denken (waar wilde ik heen met mn verhaal) Soms leiden de reacties op je verhaal je al af namelijk.
Werk behouden en werk zoeken is daarmee moeilijk.
Verzamel de goede mensen om je heen mensen die blijven, die je ook willen begrijpen.. alle anderen heb je niet zo veel aan, noem je ze dan ook geen vrienden maar kennissen. Geloof me dat helpt om teleurstellingen te voorkomen want een ADD-er verwacht meer van zn vrienden dan een ander, die aandacht hebben we nodig van mensen die ons begrijpen.
Succes!
zo herkenbaar….. hier nu ruim een half jaar aan de medicatie…. stuk meer rust…al heb ik nog mijn uitspattingen…. maar dat maakt me ook ik…. nu nog mijn impulsieviteit onder de knie krijgen en dan gaat het allemaal een stuk rustiger hier!!… werken vind ik nog lastig ik weet echt niet wat ik wil vind alles leuk maar ook snel op uitgekeken…..
Heel herkenbaar dit! Na aardig wat verschillende banen te hebben gehad heb ik nu een combi gevonden,nog steeds teveel, maar wel allemaal leuk. De afwisseling tussen fysiek werk en mentale uitdaging werkt voor mij goed. Daarnaast merk ik dat korte projecten beter vol te houden zijn. Dat helpt in keuze maken.
– Thuisbegeleiding (ervaringsdeskundige; haha!) : steeds een paar uurtjes dan weer reizen= ff er uit zijn,frisse neus.
-Schoonmaakwerk: sociaal-mensen helpen-dankbaarheid en zichtbaar resultaat- ook korte tijdsstukjes. (verdient alleen niet zoveel-wel vol te houden- ook fijn)
-Pedicure 1 klant-1 voet- 1teen tegelijk,en eigen tijdsplanning. Steeds een beetje hetzelfde maar wel steeds een ander puzzeltje, met de menselijke factor.Wel erg lastig is de administratie….
Misschien helpt het je om ook de “werkvorm” mee te nemen in je keuze?
Succes!