Ervaringsverhaal van een mevrouw met HSP en HSS (High Sensation Seeker)

Ontvangen levensverhaal van een Hoog sensitieve High sensation seeking mevrouw

Leven als HSP’er en HSS’er

Al lang denk ik erover om mijn ervaring te delen als vrouw die al zo lang als ze leeft HSP’er is. Ofwel een Hoog Sensitief Persoon. Als kind was ik altijd bezig in mijn “eigen wereldje”. Veel lezen, veel op mezelf met een paar goede vriendinnen. Ik schreef gedichten waarin ik uitte dat ik de “grote wereld” eng en te uitdagend vond, dat ik bang was om het niet goed te doen, dat ik liever kind bleef dan volwassen te worden. Ik was heel verlegen, wilde vooral niet de aandacht op mezelf richten.

Wat heel erg hielp, was dat zowel mijn moeder, zus en broer dezelfde kenmerken hebben en herkennen. Heel gevoelig zijn, je met moeite staande kunnen houden bij zeer dominante en invloedrijke personen. We hebben allen –op onze eigen wijze- geleerd om ons staande te houden én om ons te ontwikkelen zodat we een mooi leven hebben, waarin we ons ei kwijt kunnen en ook recht doen aan de mensen om ons heen.

Ook gaf het me een vertekend beeld van de werkelijkheid, ik groeide op met het idee dat iedereen zo gevoelig was. Hoe vreemd om te leren dat dit niet het geval was…Mijn vader is niet hooggevoelig, maar dat gaf geen botsingen, want mijn vader en ik waren én zijn 4 handen op één buik.

De middelbare school periode was een prettige leerschool, ik leerde te vertrouwen op mijn eigen ideeën, en omringde me met soortgelijke leeftijdsgenootjes. Werd zelfs klassenvertegenwoordigster, en jaarvertegenwoordigster in het eerste jaar van mijn studie.

Mijn ervaringen op liefdesgebied waren intens en heel invloedrijk. Mijn eerste 3 vriendjes lieten me stikken, omdat ze toch iemand anders leuker en interessanter vonden. Mijn eerste 3 banen leverden ontslag op. Ik had mensen appels voor peren verkocht –volgens die mensen-  en ik moest flink bij mezelf te rade waaraan dit nu lag. Bleek dat ik zelfverzekerder overkwam, dan ik in wezen was. Een moeilijke leerschool en het heeft z’n effecten opgeleverd.

Mijn verlegenheid heeft inmiddels plaatsgemaakt voor zelfvertrouwen. Niet dat ik daarvan overloop. Toch durf ik voor grote groepen mensen mijn verhaal te doen. Zoals toen ik –als 19-jarige- terug kwam uit Parijs na daar een aantal maanden als au pair te hebben gewerkt. Ik heb daarover verteld op de middelbare school waarop ik had gezeten. Was lid van het oud-leerlingen bestuur en werd ervoor gevraagd. Ik was te enthousiast om het eng te vinden…

Typisch iets voor een HSP’er die tegelijkertijd ook HSS is (High Sensation Seeker). Duidelijk is dat ik de boeken van Elaine Aaron heb gelezen én herlezen. Elke fase in je leven doet je weer nieuwe dingen ontdekken… Want hoe kon ik verklaren dat ik als HSP’er toch ook veel in het buitenland heb gewoond, dat ik veel onrust aantrek (in banen, relaties en gewoon: in mijn leven)

Tijdens een therapie in 2005 gaf mijn therapeute me een boek te leen met als ondertitel: “wat te doen als de wereld je overweldigt…” Ik kreeg het warm en koud tegelijk, zó was hoe ik het ervoer, de wereld overweldigt mij, en waar sta ík?( Het is het boek over HSP van Elaine Aron.)

Ik leerde meer in mijn kracht te gaan staan en dat voelt heel goed! Het lukt nog steeds niet altijd om deze manier van “zijn” te bereiken en vast te houden. Zeker met een a.s. echtgenoot én een zoon  + “leendochters” met ADHD kenmerken, moet ik moeite doen om mijn rust te krijgen, te behouden en te beschermen. Inmiddels hebben we daar een prima manier op gevonden. Man- en zoonlief gaan samen lekker hardlopen en ik kruip op de bank met een boek, een blad of mijn coachingscursus (ik wordt life-coach! Yes!). Ook zorg ik voor voldoende beweging voor mezelf, ik ga regelmatig naar zee, als het me even te veel wordt.

Mijn  eerste huwelijk werd uiteindelijk niets. Tijdens de relatie die zeer intens was (met name van mijn kant), gaf ik en gaf ik maar. Ik liet me compleet uitwonen, want dat was de manier waarop ik in een relatie stond: alles voor de ander overhebben.  Totdat ook deze man uitgekeken was op mij, hij z’n voordeel had gedaan met wat ik had ingebracht in de relatie. Natuurlijk hebben we mooie tijden gekend, maar uiteindelijk bleek dat ik nog steeds niet de levensles had geleerd, die ik moest leren: kom op voor jezelf, stel je grenzen, sta in je kracht, blijf dichtbij jezelf, laat je niet overweldigen, en geniet ook van hetgeen de relatie jou te bieden en te leren heeft, niet alleen van wat jij de ander kan bieden! Houd ook je ogen open voor de ander, wat wil hij, wat wil jij , en vind die middenweg waarop beiden gelukkig zijn.

Vriendinnen die ook HSP kenmerken hebben, begrijpen mij en ik hen. Het voegt veel toe aan mijn leven om ervaringen en tips uit te wisselen.

Nu begrijp ik dat “HSP-zijn” veel toevoegt aan mijn leven, de hooggevoeligheid zou ik nooit willen missen. De intensiteit waarmee ik leef, past bij mij (en bij mijn huidige kersverse echtgenoot!). Ik heb geleerd niet alleen te geven, maar ook te ontvangen, zonder te verblikken of te verblozen.

Muziek geeft mijn leven veel positiviteit. Ik kan er sfeer en stemmingen mee benadrukken of opwekken. Net als het lezen van verschillende boeken/literatuur. Op m’n werk ben ik een werkneemster die vaak alle privé verhalen van collega’s hoor. Dat laat ik niet meer bij mezelf binnenkomen. Probeer een luisterend oor te bieden, verder loopt iedereen zijn/haar eigen pad.

Dankbaar ben ik dat ik een nieuwe kans gevonden en genomen heb om in de liefde weer gelukkig te zijn met mijn zoon, zijn volwassen dochters en mijn huidige partner. Op de één of andere manier kan iedereen met elkaar door een deur, zijn ze blij met de extra familie die deel uitmaakt van hun leven.

Onze trouwdag is nog maar net geweest, het markeert de start van de “rest” van mijn leven. Ik heb er zin in!

Groetjes,

Een vrouw met HSP+HSS kenmerken.

 

Je kunt hieronder in de comments reageren op dit levensverhaal…