John Loporto – The Davinci Method (inspirerende video)

Inspiratiebron John Loporto

Onderstaand filmpje is gemaakt door John Loporto, oprichter van ‘The Wayseer Manifesto’ en schrijver van het fantastische boek ‘The Davinci Method’. Loporto is een grote inspiratiebron geweest voor mij om te beginnen met de website ADD kenmerken.

Al jaren had ik zo mijn eigen opvattingen over ADD en ADHD en wilde hier al langere tijd iets meedoen. Toen ik Loporto’s boek had gelezen was ik om. Dit boek gaf me voor het eerst het gevoel echt begrepen te worden. Zijn benadering deed me mijn ogen openen. Vanaf dat moment wist ik dat ik een website wilde opzetten die vooral de positieve kanten van ADD en ADHD benadrukt en die tips en adviezen geeft om ook daadwerkelijk in je kracht te kunnen staan. Ik had geen reden meer het langer uit te stellen.

Iedereen met de diagnose ADD of ADHD of die zich hierin herkent raad ik aan zijn boek te lezen. Het is wel in het Engels geschreven, dus houdt daar rekening mee.

Misschien houd je als ADD’er of ADHD’er niet van lezen, net als ik ;). ‘The Davinci Method’ is nu typisch zo’n boek dat je in 3 dagen uitleest.

Bekijk hieronder zijn inspirerende video als introductie van zijn boek:

 

De officiële video van “The Wayseer Manifesto” van John Loporto

 

Verhaaltje uit het boek ‘The Davinci Method’

Lees hieronder het inspirerende stuk uit het boek, The Davinci Method, van John Loporto. Het gaat over een adelaar die per ongeluk onder de kippen werd opgevoed omdat het ei werd aangezien voor een kippenei.

Toen de adelaar uit zijn ei kwam voelde hij zich anders en vreemd en werd depressief en onzeker. Hij moest zich continue aanpassen aan de rest. De adelaar had, symbolisch gezien, last van ADHD symptomen maar vond uiteindelijk zijn roeping.

Het verhaal is oorspronkelijk Engels maar heb ik hieronder naar het Nederlands voor je vertaald.

De originele Engelse versie van ‘The Misplaced Eagle’  vind je hier.

 

De misplaatste adelaar

… Op een dag vond een boer een adelaarsei maar zag het aan voor een kippenei. Hij plaatste het ei bij de andere eieren in de broedmachine in het kippenhok …

… Een paar weken later kwam het ei uit. De baby adelaar werd opgevoed als een kip met de andere kuikens. Samen met de andere kippen leerde hij pikken en grazen. Hij werd streng gewaarschuwd te vliegen, omdat kippen niet echt kunnen vliegen, ze fladderen en vallen, zo werd hem verteld …

… De arend bleek een ellendige kip. Hij wilde niet goed pikken. Hij haatte het omdat hij altijd het gevoel had onhandig te zijn en viel steeds om. Hij had voortdurend honger en was prikkelbaar, omdat het kippenvoer hem gewoon niet tevreden kon stellen. De andere kippen vonden hem storend en vreemd …

… Na jaren van worstelen om een normale kip te zijn, was het gevoel van eigenwaarde van deze kip vrij laag geworden. Hij haatte zichzelf. “Waarom ben ik zo groot, onhandig en anders? ‘Hij vroeg zichzelf steeds af:” Waarom kan ik hier niet gelukkig zijn net als alle andere kippen? “…

… “Is dit alles wat er is in het leven?” Vroeg hij zich pijnlijk af: “Waar is de sensatie? Waar is de flow? “…

… Hij begon meer en meer verstorende dingen te doen, alles om maar een beetje opwinding te krijgen. Hij verlangde in zijn hart naar dat gevoel van vliegen en zweven – alleen hij wist niet eens wat dat was – dus probeerde hij dat te compenseren door het maken van zijn eigen spanning rond het kippenhok, d.m.v. drama en verstoringen. Andere kippen noemden hem zelfzuchtig, wanordelijke en een onruststoker. De arme adelaar nam het allemaal ter harte, geloofde hen en werd depressief …

Op een dag, hoog in de lucht zag hij een andere adelaar. Het benam hem direct de adem. Voor een moment voelde hij een golf van herkenning. Hij voelde iets in hem gebeuren. Hij voelde zich meer levend dan hij ooit eerder had gevoeld.

… In zijn opwinding vertelde hij zijn familie van kippen wat hij had gezien en hoe hij ook wilde vliegen. Ze lachten hem uit. “Ben je gek?” “Je droomt” “Echte kippen vliegen niet!” “Je zal dat nooit kunnen!” “Je kunt niet eens kakelen en grazen!” En nu denk je wel dat je op een dag zult kunnen vliegen?” Wanneer word je nou eens volwassen en sluit je je bij ons aan om te grazen in het kippenhok. Waarom kun je niet meer zoals je collega’s zijn? Wat is er mis met jou? “…

… De jonge arend werd beschaamd en ontmoedigd. Hij voelde zich hopeloos en alleen en zo viel hij die nacht in slaap…

… Dagen later zag hij tot zijn vreugde de vogel opnieuw en deze keer schreeuwde hij het geluid van een adelaar. Op het moment dat de jonge arend, die tussen de kippen was opgegroeid, deze roep hoorde, gebeurde er iets onverwachts. Zijn lichaam slingerde oncontroleerbaar – zijn hele lichaam reageerde automatisch op de majestueuze kreet van de adelaar met een krachtige kreet van zichzelf. Hij was verbaasd. “Wat is er gebeurd? … Kwam dat prachtige geluid van mij? Kippen maken dat geluid niet! Alleen adelaars doen … Wacht … Alleen arenden doen dat! “…

… De jonge adelaar, eindelijk bewust van wat hij werkelijk was, strekte voor de eerste keer zijn vleugels en vloog weg. Voor hij het wist zweefde hij door de lucht. Hij was niet langer meer gevangen in het kippenhok, omdat hij niet meer gevangen was door het idee dat hij een kip zou zijn. Niets kon hem meer stoppen …

… Een kippenhok gaat alleen samen met kippen, het kan een adelaar niet tegenhouden weg te vliegen – vooral wanneer ze hun roeping horen …

 

Bovenstaand stuk is afkomstig uit het inspirerende boek ‘The Davinci Method’, geschreven door John Garrot Loporto. Een echte eye opener voor iedereen met AD(H)D.