Laura komt er na jaren rollercoasteren achter dat ze ADHD heeft

Het leven van Laura met ADHD

Ik ben 15 jaar en zit in de klas. Ik heb het gevoel dat ik moet spugen en verlaat de les om naar het toilet te gaan. Eenmaal daar trekt het gevoel weg, terug naar de klas maar weer. Als ik weer in de schoolbank zit overvalt hetzelfde gevoel me weer, wat is er aan de hand? Word ik ziek? Verdomme, weer naar de wc. Wat zullen ze wel niet van me denken……. Dit is een begin van een periode van een paar weken waarop hetzelfde gevoel komt en gaat. Mijn god, ik lijk wel gek………. Zal het spanning zijn dan?

Ik heb een zwaar motorongeluk gehad met mijn tien jaar oudere vriend. Ik woon nog bij mijn ouders, maar niet lang daarna trek ik bij hem in. Vijftien jaar……… Weken, maanden, jaren gaan voorbij. Veel kan ik me niet herinneren, alleen hoogtepunten. En dat zijn meestal heftige, niet zulke leuke gebeurtenissen. Vrijdagavond, heerlijk de stad in, lekker uit eten met een vriendin. In het restaurant krijg ik enorm het gevoel dat ik moet spugen, nee, niet weer. Ik raak in paniek en ga onmiddellijk naar huis, denkend dat ze me wel heel gek zal vinden. Het is het begin van 4 jaar lang straatvrees, hyperventilatie en een spuugfobie. Als bij toeval (hoewel ik niet in toeval geloof) kom ik er via artikelen achter dat ik hyperventileerde, waardoor ik het spuuggevoel krijg.

Maar……. Wat doe je eraan? Ik krijg ontspanningsmiddelen van de huisarts. Gevolg: verslaving. 8 tot 10 oxazepam op een dag, maar nog word ik niet rustig. Uiteindelijk stop ik van de ene op de andere dag, want het gewenste effect is er niet meer. Therapie hier, therapie daar, niks helpt. Uiteindelijk kom ik er op eigen kracht “overheen”.

Relaties komen en gaan. Ze vervelen me snel. Ik wil geprikkeld worden, hou niet van saai. Ik wind mensen om m’n vinger met m’n spontaniteit en enthousiasme. Mannen vallen als bosjes voor me maar langdurige relaties zijn niet voor me weggelegd. Ik gedraag me na verloop van weken, maanden afgrijselijk, maar waarom ik het doe weet ik niet. Wie ook wat doet, ik vind het nooit goed, heb altijd wel commentaar. Heftige stemmingswisselingen en woedeaanvallen. Ik weet dat ik deze persoon niet ben. Ik weet dat wat ik doe niet goed is. Waarom doe ik het dan? Waarom voel ik me zo anders. Waarom heb ik het gevoel dat ik uit twee personen besta? Dat iemand mij regelmatig overneemt en me dingen laat doen waar ik totaal niet achtersta? Relaties lukken niet, ik wil wel dolgraag kinderen, altijd gewild.

Via een vriend raak ik zwanger, heel onbewust bewust. Ik ben 28 jaar. Kom een andere man tegen. Weet nog niet dat ik zwanger ben en krijg een relatie. Zodra ik weet dat ik in verwachting ben vertel ik het hem en hij kiest ervoor dit samen met mij te doen. Ik wilde BOM moeder worden, maar ben eigenlijk te bang om het alleen te doen en klamp me vast aan deze man. Hij voedt mijn oudste kind op als de zijne en we krijgen nog een dochter. Na 9 jaar “volhouden” verlaat ik hem. Letterlijk ziek van ongelukkigheid. Meteen duik ik een volgende relatie in, mijn kinderen meeslepend. Nog een kind krijg ik erbij. Ook mijn kinderen hebben het niet makkelijk met mij. Aan de ene kant zo’n liefdevolle moeder, aan de andere kant hun schrik, ik voel me vreselijk. Ik ben niet goed genoeg, mijn kinderen verdienen zoveel beter………. Ook deze relatie eindigt. Hij kan niet meer met mijn gedrag omgaan. Ik snap het niet, het ligt toch niet aan mij? HIJ kan niet communiceren! IK wel!

Ik meld me aan bij Psyq. In de loop der jaren heb ik veel gelezen en heb lang gedacht dat ik borderline had, maar doordat ik ook eens gelezen had dat er geen medicijnen voor waren, ben ik er niet mee aan de slag gegaan. Ik ben het zat, ik wil dit mens niet zijn. Bij een telefonisch consult vraagt een mevrouw aan me: heb je wel eens aan ADHD gedacht? Ik begin hard te lachen. Nee, dit was nog nooit in mijn gedachten geweest. ADHD is toch druk rond stuiteren? Na diverse onderzoeken, waar ook mijn ouders en twee vriendinnen bij betrokken zijn luidt de diagnose ADHD en dan de meest vervelende vorm. Ze denken dat er nog iets is, maar daar willen ze proberen achter te komen tijdens de coaching gesprekken. Ik voel me opgelucht, ik ben niet gek, ik heb gewoon ADHD. Ok, big deal, gaan we aan de slag.

Ik begin met een informatiebijeenkomst. Handige informatie en het contact met de andere ADHD’ers is een verademing. Dan komt de klap. Dit is iets wat niet meer weggaat. Wat zo ontzettend veel ellende had kunnen voorkomen als ik het eerder had geweten……….. Maar ik kan het niet meer terugdraaien, dus ik kies er voor om niet in het putje te blijven zitten. Fel als ik altijd was tegen chemische troep begin ik toch maar met lexapro en concerta. Wow wat een rust……….. geen liedjes meer in mijn hoofd, geen 100 dingen tegelijk in mijn hoofd, geen afleiding meer en voor het eerst kan ik me heel goed concentreren op mijn werk. De depressies zijn minder heftig, de stemmingswisselingen zijn weg. Geen woede aanvallen meer.

Twee maanden na onderzoek blijkt ook mijn oudste kind ADHD te hebben en tevens ODD. Dat wordt nog een zware dobber, maar juist omdat ik hem zo goed begrijp, omdat ik het zelf heb, denk ik dat hij op de goeie plek bij mij is. Want liefde en geduld voor mijn kinderen heb ik in overvloed………. Voor de rest komt geduld niet voor in mijn woordenboek. Hij heeft voornamelijk last van concentratiestoornissen en ligt regelmatig in conflict met leerkrachten. Kan geen verantwoording voor zijn eigen gedrag nemen, het ligt altijd aan een ander. Maar oh zo’n heerlijk slim joch met humor!

Mijn oudste dochter heeft niks, maar schijnt (na onderzoek) in een verstoorde relatie te zitten met mij, dankzij mijn gedrag en dankzij de scheiding tussen haar vader en mij. Ook hier gaan we mee aan de slag. Ik voel me niet schuldig. Het is gebeurd, ik kan niet veranderen wat is geweest, ik kan wel de toekomst voor haar veranderen. De jongste van 5…………… kan zo in haar eigen wereld zitten…… maar weet je, dat mag en het is oke.

We zijn een bijzonder gezin, bij ons is het nooit saai. We kunnen heerlijk stuiteren met z’n allen en we houden van elkaar. Ik ben niet gek, ik heb alleen maar ADHD.

Laura

Scroll even naar beneden om je reactie achter te laten op het levensverhaal van Laura.