Leven met ADHD in relaties (levensverhaal anoniem)

Anoniem ontvangen levensverhaal van iemand over zijn leven met ADHD, een scheiding en de omgang met het uiten van gevoel in relaties

ADHD en het uiten van je gevoel in relaties

Nadat bij mn kind de diagnose ADHD was gesteld, ben ik me erin gaan verdiepen. Bij haar intake gesprekken bleek al snel dat er veel overeenkomsten zaten tussen kind en vader.
Een half jaar terug ook mezelf maar laten testen en BINGO ……

Opluchting was van korte duur, eerst dacht ik mooi, nu gaat het vast stukken beter…. Hoe groot die vergissing was blijkt nog elke dag.

Waarom heb ik dit niet eerder gezien/ getest/ geweten…? Dan was het misschien allemaal anders gelopen dan had ik niet …/ en ook niet …..
Sinds 2 jaar ben ik gescheiden ..oorzaak ADHD? Of juist lang volgehouden door ADHD…?
Wie zal het zeggen…intussen besef ik dat het antwoord op die vraag nooit zal komen en dat ook hier 2 mensen betrokken zijn met elk een eigen aandeel. Het lukt steeds beter om dat schuldgevoel tot rust te laten komen.

Ook de stemmingswisselingen, beroemd en berucht intussen in mn relatie. Zo zit je gezellig op terras om even later in mn eigen huis mn ding te doen waarbij van alles niet lukt en vervolgens dat wat ik nodig heb, niet terug is te vinden.
MIS!!!!! Helemaal in de stress geen land mee te bezeilen en mn relatie die juist dan net contact zoekt trekt het niet meer…..

Achteraf blijkt dat de relatie om meer vlakken dan mij alleen het moeilijk heeft, maar als kokende ADHD’ER zie ik dat even over t hoofd en betrek het volledig op mezelf…..” hoezo je weet niet hoe verder….PRIMA ! ik weet het wel !! De mazzel , succes, los ballos, veel plezier met de rest van je leven ( zonder mij …..) pfffffffffff…..kort lontje ….welneee….

Om vervolgens een uur later en een paar hartslagen minder, alle zeilen bijzetten om te redden wat er te redden valt . De uitkomst ……..
Veel beter communiceren wat er speelt, hoe wordt het bedoelt, uitvragen en aangeven .
Aangeven dat het even vies tegenzit waardoor je even flink zelfmedelijden hebt..maakt dat er begrip voor je houding is. De ander weet dat het niet aan hem of haar ligt en dat het ook weer over gaat. Evengoed is het voor de ander niet gemakkelijk, ff de knip om, verstand op 0 etc etc….

Maar om elke keer weer je gevoel op tafel te leggen als je iets dwars zit ……pfffff
Ik weet t niet, te veel is iig niet goed, er zal kei en keihard gewerkt moeten worden om een stukje gedrag te veranderen.

Bewust wording is 1 ding maar er goed bij voelen heel wat anders. Het patroon van al die jaren zomaar ff doorbreken…..? SUCCES !
dat kost tijd..heel veel tijd….is het de moeite waard om te doorbreken….? Dat kun je alleen zelf bepalen…. In mijn geval heb ik het geluk een geweldige vriendin te hebben gevonden, natuurlijk ook met haar eigen problemen, maar wel iemand die het voor mij enorm de moeite waard maakt om bepaalde ADHD dingen, aan te pakken.
Het zal zeker niet vanzelf gaan en waar het uitkomt geen idee, maar ik ga ervoor.
Eerst maar eens omgaan met de stemmingswisselingen en van te voren ” weten” hoe de situatie zal gaan.

Wil je reageren op dit levensverhaal? Scroll naar beneden om van je te laten horen…