Familietrekje? Mijn zoon met dyslexie, ODD en ADHD
“Mam, ik ga je voorlezen”
Hoor ik dat nu goed? Mijn super dyslectische zoon met wie ik elke dag de strijd lever om te oefenen met lezen, spelling en flitsen gaat mij uit zichzelf voorlezen?
“Oh schat graag” zeg ik. Want ook ik vind het heerlijk om voorgelezen te worden. Vroeger al als kind zat ik dicht tegen mijn opa’s zachte buik aan en luisterde naar zijn warme stem die een sprookje van Grimm voorlas. Waanzinnige verhalen maakte hij ervan. Natuurlijk wist ik dat hij aan de verhalen zijn eigen dingen toevoegde maar dat maakte mij niets uit. Ik kon er zalig op wegdromen.
Mijn zoon pakt een boek over ridders. Want de Middeleeuwen hebben zijn voorkeur. Elk beetje informatie wat hij daarover hoort of ziet neemt hij op als een spons. Hetzelfde met dieren en dan wel de roofdieren. Hij kruipt tegen me aan en slaat het boek open en begint een prachtig verhaal. Ik luister en geniet. Een prachtig verhaal met alles erop en eraan. Mijn verbazing neemt hand over hand toe. Is dit mijn zoon? Die dagelijks roept: “Maham! Ik kan het niet! Mijn hersens spelen spelletjes met me. Elke letter die ik wil lezen rent steeds weg!”
“Klaar!” sluit hij het verhaal af.
“Prachtig, jongen. Dank je wel.”, zeg ik.
“Nu hoef ik vanavond niet te lezen, he? Ik heb nu al gelezen.”
“Na dit super verhaal heb jij vanavond lees-vrij.”, zeg ik trots.
Hij springt van de bank, geeft me een kus, knuffelt de hond, gilt: “Mam! Er zit een koolmees in ons vogelhuis!” klopt op de ramen en rent schreeuwend naar boven.
“Ik ga met de Playmobil ridders spelen!”
Ook dit is mijn zoon, 100% ADHD.
Verbaasd blijf ik achter. Ben ik nou net op een bijzondere manier voorgelezen? Zou hij nou ineens het licht hebben gezien? Heeft hij een manier gevonden om zijn hersens te laten stoppen met die spelletjes? Ik pak het boek en bekijk het verhaal.
Oh ja, in grote lijnen heeft hij mij net dit verhaal voorgelezen maar die draak kan ik er niet in vinden en ook dat enorme kasteel met fakkels niet. De koene ridder heeft geen schildknaap en de koning heeft niemand laten onthoofden. Eigenlijk is het verhaal wat hij heeft voorgelezen mooier dan het verhaal in het boek.
Ik glimlach, en denk aan mijn opa.. Familietrekje?
Liesbeth
Eigenaar van beelddenkcoach LIES, leerkracht en moeder van een zoon met ADHD/ODD en dyslexie
