Hanneka en haar zoontje met ADD
Ontvangen verhaal van Hanneke over haar zoontje met ADD
De leuke en minder leuke kanten van ADD
Hoi Jochem,
Ten eerste vind ik het fantastisch dat je deze site hebt opgezet, duidelijke uitleg en alles wordt goed verwoord en ik heb ook veel aan de tips.
Ikzelf heb niet de diagnose ADD maar mijn zoontje van 10 wel.
Ik wist al heel snel dat hij een apart geval is als klein kind was hij soms best tegenstrijdig erg vermoeiend maar ook mooie dingen die hij deed of zei.
Toen we gingen verhuizen in 2010 en de verandering voor hem behoorlijk heftig bleek te zijn en hij ineens gepest werd op school en heel slecht ging presteren dacht ik en nu wil ik weten wat er met hem is.
Eerst naar een psycholoog maar dat vond hij niks en hij zei dat hij niet begreep wat hij daar nou aan had. Nee inderdaad dit werkte niet.
Zijn meester vertelde me over ADD en het testen ervan nou toch maar gedaan en inderdaad het was ADD.
Ik lees er veel over en sinds een maand zijn we bezig met lto3 ik ben erg tegen medicijnen dus dat stel ik zo lang mogelijk uit.
Het is niet dat hij onhandelbaar is.
Je moet gewoon veel geduld met hem hebben dat is voor mij als mama niet makkelijk zeker niet omdat ik nog twee zonen heb die ook aandacht vragen natuurlijk.
Ik probeer hem altijd te laten inzien dat hij normaal is en dat hij juist iets speciaals in zijn bezit heeft hij kan alles net iets beter inzien net iets meer in een liedje horen of net iets meer zien in het bos of zo grappig uit de hoek komen
Het is niet altijd makkelijk je ziet dat hij druk is in zijn hoofd krabt vaak zijn handen open en zo’n wondje blijft meestal weken nog een aantal keer open gemaakt en slapen is altijd moeilijk ik laat hem vaak luisteren naar spa muziek als hij gaat slapen ook moet hij iets in zijn handen hebben hij heeft meestal een tangle of een stress bal in zijn handen
Ik hoop dat ik het goed doe en dat hij later zichzelf in deze wereld goed kan ontwikkelen.
Mvg Hanneke
Wil je reageren op Hanneke’s artikel? Laat hieronder in de comments vooral van je horen…
