Jessica over haar werk met PDD-NOS en Hooggevoeligheid
Ontvangen levensverhaal van Jessica
Jessica ziet Aura’s en heeft lichaams uittredingen
Beste Jochem,
W
at een goed initiatief deze site.
Ik zal me even voorstellen. Ik ben Jessica (geadopteerd=hechtingsprobleem= geeft dan weer symptomen die erg op autisme pdd nos lijken) Ik werk in de ouderen thuiszorg.
Sinds een maand is het beleid veranderd doordat het team zelfsturend werkt. De locatie manager is nu coach en mag niet ingrijpen… Al mijn collega’s hadden moeite met 1 cliënt, behalve ik. Ik was zijn bui al voor omdat ik zag/aanvoelde dat deze man opbouwde. Dus bij mij schreeuwde hij bijna nooit. Mijn collega’s uitgelegd hoe ik werk werd niet begrepen. En door sommigen ook niet geloofd. Ik heb een verbeterplan aan mijn broek gekregen. Mijn collega’s willen mij er dus uit hebben. Dit speelt nu 6 weken.
In het verleden kon ik van mijn huisgenoten wel beelden ontvangen maar nu ik erg onder druk sta, zie ik ook aura’s soms en had laatst toen ik op bed zat dat t leek alsof ik omhoog getild werd en van bovenaf op een oude indiaanse vrouw met grijs haar keek, die meer dood dan levend was. (ik sliep niet!) Dat duurde gelukkig maar heel even. (leek verdacht veel op een uittreding uit het lichaam)
Als pdd-nosser probeerde ik vroeger zonder dat ik dat wist altijd iedereen in te voelen zodat ik ze juist in kon schatten en zo uit de wind kon blijven. Niemand ziet mij, niemand krijgt mij te pakken, niemand zet mij er ooit nog eens uit. Dus ik was onbewust een meester in het aanvoelen van anderen. Maar tegenwoordig gaat dat dus bewust. Aura’s zien en uit mijn lichaam treden vind ik erg vervelend. De ander (de cliënt) emotioneel niet binnen laten komen ben ik een kei in. Daardoor word ik niet bang en ben ik veilig voor de ander. En dat wordt binnen mijn vak niet geloofd niet begrepen en gewantrouwd.
Laatst vroeg mij een collega, maar ben jij niet geïntimideerd wanneer een cliënt heftig is. Ik zie dat als dat ze onder mijn huid proberen te komen. bv. (ik ben bruin…) Sta ik een klein vrouwtje te douchen zegt ze: “Als ik een zwarte zie, dan sla ik die er uit” Even kijken of ze mij uit mijn tent kan lokken. Deze dame zit wat onder aan aan de sociale ladder… wat simpel maar wel een geinig dametje. Mijn reactie. Ik zag direct een beeld voor me, die dame poedel naakt met een douche borstel in haar handen, in gestrekte draf bezig een grote neger uit haar huis te meppen! Dus ik schiet in de lach en zeg…. “Zo, dat klinkt heftig….” Ga je dat echt doen? (ja dus…) tjonge he….. Maar uh niet om t een of ander, ik ben niet groen ik ben niet rood ik ben niet blauw….. en nu,? Ga je mij nu ook het huis uit slaan? Nee ik was lief. …. Wat ik bedoel te zeggen ik ben dus niet bang want ik voel aan en ga er luchtig mee om laat t niet binnen komen….. men geloofd mij niet en gaat In dat verbeterplan mijn basis houding veranderen…. (en ook mijn autistische inslag het niet altijd direct snappen van dingen etc )En na zo’n verbeterplan moet dat dan maar over zijn….. Kansloos, maar verbeterplan weigeren is einde verhaal.
Dus ik ben druk aan het solliciteren, maandag een gesprek. Nu nog 3 dagen vrij… Maar ik moet zien rustig te worden… Ik loop al veel met de hond, bij voorkeur langzaam en rustig…… Je goed aarden schijnt ook te helpen. Maar daar ben ik niet zo goed in…. Vooruit blijven kijken solliciteren etc zodat ik uit deze haaien poel weg kom kalmeert ook…. Maar ik moet dus tot rust komen….
Laat hieronder je reactie achter op dit levensverhaal.
Zo wat een herkenning! Een collega voelde al iets wat ze niet kon plaatsen bij mij. Misschien is zij ook HSP? Toen ik zei dat ik de PDD NOS diagnose heb sinds mijn 6e (nu 25) begreep ze het…
Echter ik denk niet dat het PDD NOS is… Ik zal vast wel autisme kenmerken hebben (dat is nu eenmaal met HSP) maar geen PDD NOS. Even wat voorbeelden:
– Ik ben recht voor zijn raap , zegt wat ze denkt. Zegt ook wat haar dwarszit ook al vindt ze dat super
lastig
– Nee zeggen heb ik superveel moeite mee . Als mijn moeder of collega vraagt “Wil je even dit of dat doen” is het bijna altijd een ja. Ook als ik laag in energie zit , ook als eigenlijk geen tijd heb
– Als ik een kamer in kom voel ik de sfeer feilloos aan. Het gevoel dat ik benauwd wordt van de energie die er hangt bijv na twee mensen net ruzie hebben gehad.
– Ik kan heel goed tegen kritiek maar trek het mij persoonlijk aan en pieker heel lang erover ivm schuldgevoel richting de ander
– Emoties van anderen komen keihard binnen. Ruzies en meningsverschillen heb ik een hekel aan. Trek ze vaak ook persoonlijk aan
– Als ik teveel werkdruk ervaar ga ik fouten maken. Ik kan mijn hoofd er niet meer bijhouden. Planning loopt dan soms ook helemaal in het 100
– Ik klap dicht en ben een ja en amen zegger als alles mij te hoog oploopt en ik geen energie heb mij te verdedigen. Als ik mij durf te verdedigen kom ik volgens andere bot over (waarschijnlijk komt dan alle emotie er tegelijk uit)
– Anderen vind ik belangrijker dan mijzelf , zowel naasten, collega’s als cliënten
– Ik wil altijd alles perfect doen (en dat gaat niet in de zorg)
– Schakelen is een dingetje , sommige collega’s merken het aan mij als ik daardoor gestrest raak. Een paar keer schakelen geen probleem maar de hele dienst door heb ik meer moeite mee.
– Ik hou van mijn werk maar ik leef er ook voor. Er worden grapjes gemaakt en gelachen maar ook serieuze gesprekken. Die gesprekken blijven dan dagenlang, wekenlang , maandenlang hangen bij mij…
– Ik maak mij vaak (te) lang zorgen om de cliënt of collega.
– Ik wil 100% zeker weten dat ik alles gedaan heb en ga in mijn hoofd vaak na of dat zo is (ook na werktijd )
– Ik kan heel goed liegen als het nodig is , een persoon met PDD NOS kan dat totaal niet, zelfs geen leugentje om bestwil
– Het irriteert mij als een cliënt (met klassiek autisme) op een bepaalde manier reageert en de collega zegt van “Dat hoor jij te begrijpen aangezien je ook autisme hebt.” Hoe lief bedoelt ook, kwetst het.. Ik kan dan wel helemaal mij gaan lopen verdedigen maar wat voor zin heeft dat?
– Ik ben erg sociaal, zelfs een echte kwebbelkont (tot irritatie van sommige toe 🙈🙈)
– Ik voel het aan als een cliënt niet lekker in zijn vel zit
Ik ben al op zoek naar iemand die de diagnose HSP kan stellen, officieel. Wel eens een test gedaan met een psychologe en daar kwam het heel duidelijk naar voren maar dat label PDD NOS kom ik helaas nooit meer vanaf ben ik bang…
Tevens vroeg ik mij af of iemand misschien tips heeft wat dingen te verbeteren.
Mijn moeder gelooft niet in de HSP diagnose maar HSP in combinatie met PDD NOS bestaat volgens mijn psychologe niet. “Smijt je PDD NOS diagnose maar in de prullenbak”. zei ze 😅😜 Vriendinnen met HSP herken ik enorm veel bij mijzelf bij🙈
Beste Jessica,
Wat een aangrijpend verhaal. Ik denk dat je goud waard bent. Kan zijn in de hulpverlening, omdat je juist mensen ziet zoals ze zijn en niet bang voor ze bent. Ik herken je verhaal goed, maar denk dat er in onze maatschappij maar al te snel etiketjes worden geplakt zodra iemands gedrag van buitenaf niet is, wat sociaal wenselijk wordt geacht. Dat gebeurt veel vaker dan vroeger (ik ben zelf geboren in de jaren zestig). Terwijl het juist meer dan ooit nodig is dat er oog is voor de mens achter de patiënt, wat diegene beleeft, wat diegene heeft meegemaakt. Als dat al te heftig is geweest dan is het logisch dat er heftige reacties zijn. Diezelfde patiënten vervolgens nog heftiger bejegenen zodat ze zich voor de vorm alleen in gedrag kalm houden, houdt een groot risico in. Het is net als met een vulkaan, als er geen ruimte wordt geboden om stoom af te blazen, dan klapt de boel op een gegeven moment uit elkaar, uit zijn of haar vel dus. Ik kan me voorstellen dat juist ervaringsdeskundigen zoals jij heel goed in- en aan kunnen voelen wat iemand die de nodige schade heeft opgelopen in zijn of haar leven, nodig heeft. Het is wel belangrijk dat je dan, naast begrip voor diegene, op een gegeven moment gaat sturen op gedrag. Want begrip zonder gedragsverandering, is hulp van de wal in de sloot … vooral jongens raken hierdoor in de knel. Die hebben fysiek-emotionele steun nodig i.p.v. verbaal-emotionele steun. Dus gewoon lekker gaan ravotten en fysiek bezig zijn en tijdens dit soort activiteiten, reflecteren op wat er in ze omgaat, wat ze uitstralen, hoe ze zich van binnen voelen. Dat is in onze erg verbale cultuur nogal op de achtergrond geraakt… met alle gevolgen van dien!
Je hebt groot gelijk dat je weg gaat van een werkplek waar je niet gehoord wordt. Dat is namelijk vechten tegen de bierkaai, en je zult er niet verder komen. Ik wens je veel sterkte, succes en geluk bij het vinden van nieuw werk. Blijf je eigen innerlijke kompas volgen en dat wat goed voor jou voelt! Je weet en ziet heel veel, laat je niet van de wijs brengen door andermans wegen, jouw weg is de jouwe ;-)