Denken, denken, altijd maar denken….
‘Ik’ en mijn vermoeiende ADD brein
Op een zeker moment gaat het gewoon niet meer, het lijkt wel alsof mijn hoofd vol zit. Nieuwe informatie, woorden, zinnen, ze lijken af te kaatsen op mijn hersenschors, soms lijk ik het fysiek te kunnen voelen. Mijn hersens verwerken niets meer, er lijkt een soort leegte te ontstaan. Een schreeuwende alles overheersende de stilte. Nee dit is geen innerlijke rust, eerder een innerlijke meltdown. Vluchten lijkt voor mij de enige manier.
Herkenbaar? De overprikkeling van mijn hersenen is het geen waar ik het minste grip op heb. Soms kan ik denken als een straaljager, wat zeg ik, kan ik denken met intergalactische snelheid waarbij ‘The Enterprise’ in het niets valt. Op andere momenten kan een rund, die aan zijn vijfde herkauwsessie van de dag begint, nog sneller informatie verwerken dan mijn brein. Dat ding in mijn schedelpan, mijn hersens, lijkt nooit een stabiele toestand te bereiken.
Geen idee hoe dit voor anderen werkt, maar ik ben een denker. Een analyticus zonder proefschrift, een filosoof zonder duidelijk probleem, een wetenschapper zonder vakgebied. Ik denk aan en over alles, soms tegelijk, andere keren onophoudelijk. Niets is op zichzelf staand en alles is verbonden. Bijzonder fascinerend, complex, uitdagend en vaak dodelijk vermoeiend, al zeg ik het zelf. Vermoeiend omdat het soms niet lijkt op te houden en omdat het ook erg op mezelf is gericht. Mijn ‘Ik’ is een veel te veel voorkomend onderwerp in mijn denksessies. De twijfel en de onzekerheid zit diep in mij, met mismoedige en depressieve stemmingen als gevolg. Wellicht zit dit nu eenmaal in mij, maar waarschijnlijker komt het ook doordat het net iets te vaak volledig mis is gegaan. Falen gaat na verloop van tijd in je botten zitten en het laat zich er lastig uitlopen.
Maar al dat gekke denken brengt me ook veel goeds. Het voedt mijn creativiteit, mijn vermogen tot het vinden van oplossingen en antwoorden. Ik leg mezelf geen grenzen op. Ik fantaseer en droom van levens en werelden die ik zou willen zien of creëren. Ik zie ook altijd overal humor. Ik kan binnen een tel schakelen tussen serieuze ideeën en slap ouwehoeren. Met mij kun je altijd een gesprek voeren, ik praat over alles, ik heb immers over alles nagedacht. Deze waardevolle eigenschappen begin ik nu pas te waarderen.
Ja ik ben te dik, heb mijn opleidingen verneukt, heb het halen van een rijbewijs maar laten varen, heb verslavingen die ongeneesbaar lijken en zwerf van kamer naar kamer, omdat ik geen appartement kan betalen. En nee, ik heb dat lang niet allemaal geaccepteerd. Het is moeilijk en klote, want ik neem die verdomde rugzak overal mee naar toe. Maar ik heb mijn weg gevonden, een beroep waar ik lol in heb, waar ik goed in ben, waarbij ik in een vingerknip in mijn hyperfocus kan komen. Ik ben er geduldig, precies, zelfs perfectionistisch in. Het maakt mij gelukkig, het geeft me hoop en een toekomst. De maatschappelijke weg is niet voor iedereen (weg)gelegd. Er is echter altijd een weg, dat blijf ik geloven, altijd, voor eeuwig en altijd!
Heel herkenbaar. Ik ben ook altijd aan het denken. De ene keer zit ik met m’n gedachten bij wijze van spreken in Brazilie en de seconde erna zit ik aan tafel bij de president om te praten over woningnood. Het slaat nergens op. Ik maak ook erg impulsieve levensbeslissingen maar gelukkig kom ik altijd op m’n pootjes terecht. Ik denk dat ik een engeltje op m’n schouder heb. Dat engeltje zou iets in de trant van moeder natuur kunnen zijn. Wat bij mij goed helpt is gezond eten (zelfgemaakte groentensap) al vind ik het erg moeilijk om vol te houden omdat ik zo chaotisch in m’n hoofd ben. Het is maar 5 min werk maar met veel gedachten in je hoofd voelt het als 2 uur. Veel sterkte gewenst, je bent niet alleen.
Ik kijk mijn coach aan alsof hij chinees spreekt, in ieder geval een taal die ik niet spreek. Vele gedachten en ik kan er niet één kiezen om een goed antwoord te geven. Balen, net een nieuwe baan na 11 jaar thuis te hebben gezeten voor de kinderen (ik kon een full time baan én het thuisfront (huishouden en opvoeding en ook nog sociaal zijn) niet aan en na 2 jaar koos ik voor de kinderen). Toch maar weer aan de medicatie, methylfenidaat en ik kan me veel beter concentreren. Mijn perfectionisme komt nu wel de hoek om kijken. Ik wil nog zoveel en niet alleen met plannen in mijn hoofd zitten maar ze ook daadwerkelijk uitvoeren en afmaken!
Wauw alles valt op zijn plek nu!
Pas de diagnose ADD gekregen. Wat een opluchting!!!
Ik heb altijd de stempel stil, raar, perfectionistisch en kletskous gekregen. Het stille snapte ik nooit. Mijn gedachtenstroom houd geen seconde op, hoezo stil?!!!!! Was het maar zo denk ik dan.
Altijd in dialoog met mijzelf. Slapen gaat vaak moeilijk, omdat ik niet kan ophouden met nadenken.
Het schoolsysteem was niets voor mij. Op de basisschool zat ik gelukkig op een montessorischool. Op eigen tempo werken dat was ideaal voor mij. Ik deed zelfstandig mijn werkjes wanneer ik er klaar voor was. Met taal liep ik een jaar voor, maar rekenen een jaar achter.
De middelbare school en hogeschool vond ik het lastig om bij de les te blijven. Snappen waarom een docent mij precies verteld wat er in een boek staat wat ik zelf kan lezen begreep ik niet. In groepsverband werken was ook niet mijn ding. Ik kwam daardoor vaak niet opdagen, maar haalde wel goede cijfers. Vaak uitstelgedrag, te laat of niet op tijd met het inleveren van stukken of juist extreem gedreven en perfectionistisch aan de slag gaan en niet weten van ophouden(hyperfocus).
Op het werk ging het goed. Men ziet mij als een doorzetter en perfectionist. Ik ben constant in beweging tot het dwangmatige toe. Veel vrijheid, maar toch gestructureerd en nooit hetzelfde. Vervelen zit er dus niet in. Afspraken nakomen (vaak vergeten) en op tijd komen is nog wel moeilijk. Ook de vele prikkels of onverwachte wendingen verwerken gaat wat langzamer en moeizamer. Op dit moment loop ik vast en zit in de ziektewet. Gelukkig krijg ik alle hulp van psychologen.
Heel herkenbaar, wat is uw beroep eigenlijk?
Vervelend dat u nu in de ziektewet bent beland (door het werk?).
Jippiejahee!! Wat mij nog nooit is gelukt, schut jij zo uit je mouw!
Mijn actieve brein werkt vaak zo snel, dat als mensen me vragen ‘waar denk je aan?’ dat ik maar de weg van de minste weerstand kies en zeg ‘oh, aan niks bijzonders’.
Je begint bij mij een gesprek over autorijlessen en in no time is het gesprek gedraaid en hebben we het over een vakantie, tig jaar geleden waar we met de fiets in een greppel zijn belandt. Grappig, ja, dat wel, maar niet altijd.
Ik heb een fijne baan waar mijn creatieve brein juist goed gebruikt kan worden.
In mijn relatie is het niet altijd gemakkelijk. Ook wat betreft het opvoeden van de kinderen is het niet ideaal. Een beloningssysteem werkt bijvoorbeeld niet, want mama vergeet de stickertjes te kopen, vergeet zich aan de gemaakte afspraken te houden en met een beetje pech gooit ze de beloningskaart ook nog eens weg in een opruimbui (die overigens zo weinig voorkomt dat ik al blij ben áls ik zo’n werkbij steek heb gekregen).
Anyway…. Momenteel zit ik weer in een fase dat ik op alle gebieden (behalve op mijn werk, want dat is mijn hyperfocus) vastloop.
Wat wil ik? Ik kan het je niet eens vertellen. Mijn brein trouwens wel, maar dat gaat zo snel dat ik niet eens de kans krijg om mijn gedachte uit te spreken.
Echt heel erg herkenbaar. Heb laatst voor mn coach (die me wat begeleiding geeft, omdat ik pas sinds 5 maanden weet dat ik ADD heb) 5 minuten gedachte opgeschreven om te laten zien hoe het in mijn hoofd is. Hij was verbaasd toen hij de 8 kantjes ‘van de hak op de tak gedachten’ las. Maar voor mij de enige manier om het duidelijk en zichtbaar te maken. Ik werk als verpleegkundige in het ziekenhuis op een hectische afdeling. Het is dodelijk vermoeiend en soms heel moeilijk. Maar ik krijg veel steun van mijn collega’s en ik zou het werk voor geen goud willen missen. En gek genoeg heb ik het idee dat hoeveel energie het me ook kost, het hectische van mijn werk past bij de chaos in mijn hoofd. Een gestructureerde baan zou bij mij niet passen. Ik zou het saai gaan vinden en me vervelen. Soms kun je de chaos in je juist als je kracht zien. Dit probeer ik zeker te doen en het is lang niet makkelijk. Maar in dit geval zal ik me niet laten leiden voor m’n ADD maar m’n ADD zelf leiden. Het is nog een zoektocht maar ik weet dat ik het kan.
Zo herkenbaar! Ik werk als verpleegkundige in de psychiatrie.. vanaf middelbare school werd mij gezegd dat ik de opleidingen niet aan zou kunnen.. kijk me nu!! En de chaos, onregelmatigheid etc zou ik ook niet kunnen.. nou die onregelmatigheid is mijn structuur!! Gaat super.. pas geleden ben k geopereerd, nu gaat t mis… Slaap niet goed, soms nachten niet.. met als gevolg: zoekende, onrustig. Chaos, opruimwoede ofzo.. maar dan op 10 plekken tegelijk.. alles moet klaar zodat k weer rust in de kop heb.. en alle gedachten wat k normaal best hebben kan die gaan nu alle kanten op ! Zo irritant..
Heeeel herkenbaar, en ik word dan ook erg benieuwd welk beroep je nu hebt. Wat is dat?
Vg marco
Wat herkenbaar… Ook ik denk 24 uur per dag, bij sommige activiteiten heb ik zelfs de vaste gedachten. Pak ik bijvoorbeeld een kwast om te gaan verven dwalen mijn gedachten automatisch af naar mijn oom en zijn gezin. Ik heb ADHD en die H zorgt ervoor dat ik al mijn gedachten ook nog eens uitspreek. Mijn hele leven heb ik gedacht dat iedereen 24 uur per dag denkt, tot mijn man mij vertelde dat hij vaak gewoon helemaal nergens denkt. Verbijsterd was ik en ook een beetje jaloers, wat zou ik graag af en toe die rust in mijn hoofd willen. Gelukkig is het met mijn medicijnen iets rustiger in mijn hoofd, gewoon gezellig druk ;-)
Herkenbaar! Dat brein van mij staat ook nooit stil. Ik zie alles, hoor (bijna) alles en ben altijd alert. Heel irritant als je dan werkt met meerdere mensen in een ruimte die met andere mensen werken… (fysiotherapeut). Ik denk daarom dat ik ook in 2012 mezelf ondersteboven heb gelopen en in 2013 met een burn-out kwam te zitten en halverwege dat jaar kreeg ik de diagnose ADD. Nu moeten er dingen gaan veranderen, bezig met re-integratie. Maar ja ik vind het heerlijk om fysio te zijn, mensen helpen en creatief bezig zijn…. Maar goed dat zal wel goed komen.
Zo herkenbaar, altijd druk in mijn hoofd. Soms heel gezellig, maar vaak ook heel vermoeiend.
Nu ik met mijn eigen dochter zoekende ben wat er met haar is, kom ik er steeds meer achter dat ik add heb.
Fijn dat je veel kan lezen op deze site!! Dank hier voor!
Haha, heel herkenbaar. Ik vergelijk mijn hersenen vaak met een computer die geen antivirus scanner heeft :)
Uiteindelijk loopt ie dan vast en dan moet je die reset knop vinden. Makkelijker is dan vaak, een andere weg op slaan. Werkt nooit en je belastbaarheid wordt steeds minder, want je staat telkens op je reserve te presteren. Ik heb uiteindelijk een diploma gehaald op mijn 28ste, na 4 (totaal) verschillende opleidingen. Maar nu zit ik lichamelijk ook niet erg makkelijk in elkaar (beetje losbandig typje), dus nu heb ik een diploma in een vak waar ik mijn duizendpoot functies in kwijt kan, maar geen baan, omdat (naast dat het überhaupt moeilijk is een baan te vinden) meeste werkgevers een werknemer die fysiek meer belastbaar is verkiezen boven het lichaam waar ik me in kom presenteren ;) Dan gaat het natuurlijk ook nog een vicieus cirkeltje worden. Maar het scheelt een hoop dat ik weet waardoor het komt. Het is daardoor wel een stuk beter te relatieveren.
Mooi omschreven :)
Ik herken dit als ADDer natuurlijk helemaal! Ikzelf heb me erop getraind om mijn prikkellevel in de gaten te houden, zodat ik het kan voelen als ik in de buurt kom van mijn limiet (wat me nog steeds niet altijd lukt hoor)
Hoe ik dat heb gedaan?
Dat heb ik denk ik vooral te danken aan mijn hoog sensitiviteit. Ik ben gevoeliger voor stemmingen en prikkels dan de meeste AD(H)D’ers die ik ken, maar door mijn hooggevoeligheid kan ik er op de een of andere manier ook meer grip op krijgen.
Ik werk veel met chakra-energie en visualisatie. Hierdoor bescherm ik mezelf iets beter tegen prikkels en bijna helemaal tegen het binnenkrijgen van andermans energie en emoties. Door te gaan letten op mijn lijf en mijn prikkelverwerking ben ik langzaamaan gaan kunnen voelen hoe het voor mij is om dit te hebben. Ik ben er echt bij stil gaan staan ‘hoeveel prikkels krijg ik nu binnen?’, ‘Hoe voelt dit? Gisteren was het net zo druk, maar toen was ik meer moe (of juist minder), is het nu dan anders?’
Dat vergt even flink wat oefening, vooral als je dus in een prikkelrijke omgeving ook nog moet functioneren.. maar op den duur heb je er echt veel baat bij!
Als je meer wil weten over de visualisaties die ik toe pas, kunnen we met elkaar in contact komen hoor, dan zal ik er dieper op in gaan :)
Hallo alana,
Ik herken me heel erg in het stuk waar je het over energie/emotie overnemen van anderen hebt. Ik wist niet hoe het kon of hoe ik het tegen kon houden, nog steeds niet hoor.
Maar toch heb ik het gevoel niet hooggevoelig te zijn.
Ik zou graag meer willen weten:)
hoi Romalia,
heb je misschien facebook? Als je Alana Vos intypt, moet je me wel kunnen vinden denk ik..
Goed omschreven, alleen is het zo moeilijk, een omvattend stuk te schrijven over hoe een add’er zijn eigen hersenen ervaart. Dit is het inderdaad in grote lijnen. Zelf heb ik sales altijd als fijn ervaren, een uitdaging want er zijn buiten de beleefdheid om geen grenzen en is zonder opleiding goed te doen, met inzet werk je jezelf wel omhoog. In het sociale leven vind ik het prettig het klein te houden, grote groepen maken mij onzeker en met veel vrienden raak ik het overzicht kwijt, dit vraagt teveel van me. Ook mijn empathie had nooit grenzen, ik kan iedereen begrijpen of mij inleven maar hierbij ging ik snel mijzelf voorbij, grenzen aangeven was en is een leerschool. Verder hebben kleuren een heftige uitwerking, donker maakt me somber en lichte kleuren maken me vrolijk en geven mij een vrij gevoel.. just some info voor degene die zichzelf als add’er aan het ontdekken zijn.
Als ik klassieke muziek op zet gaat het goed, niet alle muziekstukken. En een to-do list en je steeds opbeuren wat er goed gaat helpt me ook. En ik wil Weston Price lezen. En op youtube staat The myth of autism. Bij mij werkt Ortholon Prodopaop advies natuurlijke medicatie en alleen smorgens een koffie. gr ellen
Klopt, heb ik ook. We hebben nu een donker kleed en ik voel me er somber door. We hadden eerst een lichtblauw kleed en voelde me toen echt optimistisch. Wat lijkt het me heerlijk om dit niet te hebben. De wereld is al moeilijk genoeg.
Wat een herkenning! Goed geschreven!!
Ik heb het gelukkig goed voor elkaar, fijne relatie, werk en lieve kinderen. Maar wat een verheldering toen het welbekende stempeltje kwam, alles viel op zijn plek…
Mooi geschreven en heel herkenbaar! ! !
Echter is het vinden van het juiste beroep en deze vasthouden mij nog niet gelukt.
Iemand tips of trucs? Eventuele recruiters m.b.t. ongeschoolde Add’tjes?
Tja, daar bestaat vrees ik geen antwoord op. Ik ben alleen wel gaan begrijpen waarom opleidingen die ik gekozen heb gedoemd waren te falen (hierover wil ik binnenkort iets anders schrijven), ik koos domweg beroepen die niets met mijn talenten en krachten te maken hebben.
Ik was 27, was na 8 jaar studeren gestopt met mijn opleiding (mijn 3e) en het was mooi geweest. Wat moet ik nu was de vraag? Ik had geen papieren, geen werk ervaring. Slim ben ik wel, maar zonder diploma begin je daar weinig mee.
Ik kwam tot de conclusie dat werken in een winkel mij misschien wel zou liggen. Dus ben ik opzoek gegaan naar werk in een winkel. Bij stom toeval ben ik in de fotografie terecht gekomen en van alles lijkt op zijn plaats te vallen. Ik ben nu aan het werk als autodidactisch fotograaf en werk in de winkel. De combinatie van contact met mensen, creativiteit, met mn eigen dingen bezig zijn en het kunnen ontwikkelen in alle vrijheid blijkt voor mij (tot op heden) het juiste recept.
Misschien moet je soms voor je gevoel een stap (of twee) terug doen, voor je weer vooruit kunt. Accepteren dat meedoen met de ratrace, en al die eisen en waarden van de maatschappij niet geheel aan jou zijn besteed. Accepteer eerst wat je wel kan en bouw daar op verder (tjonge, dat ik dit nu opschrijf zeg).
Veel zal je er niet aan hebben, maar dat is hoe het ongeveer voor mij is gegaan.
Ik weet niet of dit voor jouw werkt. Bij mij gaat het stap voor stap beter. Geen suiker maar de echte Stevia. Geen gluten. Bioresonantie en qwantum touch. En een workshop voor hsp bij de kunst van het leven. En ik volg de site voeding is gezondheid. Ik heb natuurlijke medicatie en mag mooi aan het werk bij een zorgboerderij met paarden. Die zijn ook hsp maar in het nu leuk die fotografie.
En nog soleum olie van wikkelfee en een aardlaken om goed te aarden. Die olie om je wat af te sluiten van de energie om je heen. ADHD bestaat niet is allemaal hsp. Groetjes ellen
Heel bekent, Ik ben zelf na opleiding 2 die faalde begonnen met achter de bar te werken.
Ik ben nu cocktail bartender in 1 van de top bars van Nederland en ik moet zeggen dat ik het niet beter had kunnen treffen. Het is geweldig, veel contact met mensen, en aangezien je met mensen werkt die allemaal het zelfde probleem hebben is het ook nog is ontzettend leerzaam.
Ik hoop dat je hier wat aan hebt!